„Rozprawa Michała Bandury to rezultat bardzo dobrej znajomości nie tylko samej twórczości Mariana Pankowskiego, ale też jej dotychczasowej krytycznej recepcji. Jest nadto świadectwem rozległej erudycji w zakresie teorii i historii literatury oraz dowodem wnikliwości analityczno-interpretacyjnej, jak również samodzielnie wypracowanych i ciekawie argumentacyjnie wyłożonych koncepcji metodyczno-typologicznego rozumienia idiomatycznych cech tego pisarstwa. Przede wszystkim zaś jest starannie przemyślaną i wykonaną monografią problemową form (i wariantów)
językowo-literackiej reprezentacji, w których artykułowały się figury podmiotu oraz postaci rzeczywistości, nadające specyficzne rysy twórczości prozatorskiej Mariana Pankowskiego – jednego z najbardziej oryginalnych polskich pisarzy XX wieku”.

Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Nycza

 

SPIS TREŚCI

 

Wykaz skrótów bibliograficznych

 

Wstęp

1. Krytycy i Pankowski

2. Pankowski i nowoczesność

3. Nowoczesność i reprezentacja

4. Reprezentacja i retoryczność

5. Przygody mowy

 

I. Tropy „ja”

1. „Ja, podejrzany narrator”. Mariana Pankowskiego gry z autobiografią

2. Ideologie autobiografii

3. „Langage albo śmierć”. Droga do prozy

4. Okres wczesny I: „poezja – z mowy” i „ja” ukryte

5. Okres wczesny II: „ja” rozpołowione

6. Okres dojrzały: „ja” wywyższone, „ja” zredukowane

7. Okres senioralny: „ja” zwrócone ku przeszłości

8. „Lisia dialektyka” autobiografii

 

II. Tropy reprezentacji

1. Rzeczywistość powieściowa i jej „siostra pierworodna”. Mariana Pankowskiego ideologie reprezentacji

2. Od „produktu naturalnego” do „od-łatwienia”. Metonimia i metafora 

3. „Klatka na światło”. Alegoria

4. „Nieprawdopodobieństwo, które się zdarzyło”. Syllepsis

5. Ruch tropów

6. Tropy i czas

7. Ironia nowoczesna

8. „Żywe słowa”. Opowiadać mimo wszystko

 

Zakończenie

Podziękowania

Nota bibliograficzna

Bibliografia 

Summary

Indeks nazwisk