Teza niniejszej książki opiera się na dwóch przesłankach: przesłance o istnieniu złożonej relacji między psychoanalizą a tradycją filozoficzną oraz przesłance mówiącej o szczególnej pozycji pracy myślenia Jacquesa Lacana w tejże relacji. Koncepcja Lacana jako dzieło w toku ukazuje i uruchamia jednocześnie figury innego filozofa i dyskursów wobec filozofii konkurencyjnych. Formuła antyfilozofii pojawiająca się w późnym nauczaniu autora Écrits jest tego konsekwencją i świadectwem. W perspektywie diachronicznej teza ta konstruowana jest na bazie lektury pism i seminariów Lacana, w perspektywie synchronicznej zaś w oparciu o wypracowywane przez francuskiego psychoanalityka koncepty: języka, realnego, jouissance oraz symptomu. Celem takiego ujęcia jest zarówno możliwie wierne literze przedstawienie marszruty myśli Lacana, jak i zestawienie jej ze współczesnymi  propozycjami filozofii (Heidegger, Wittgenstein) oraz nauki (językoznawstwo strukturalne, matematyka w programie grupy Bourbaki).

Trudno przecenić znaczenie dzieła Jacquesa Lacana dla współczesnej europejskiej myśli humanistycznej. Ze względu na ciągle szczątkową obecność tekstów Lacana w Polsce niniejsza praca ma charakter wprowadzający, jak i porządkujący: stanowi wprowadzenie do czytania Lacana (w perspektywie tradycji filozoficznej) oraz stara się uporządkować różnorodne sposoby „aplikacji Lacana” wskazując na istniejące w dyskursach autora Rzeczy freudowskiej warunki brzegowe.

 

SPIS TREŚCI

 

Wstęp
Wykaz skrótów
Psychoanaliza jako dzieło (czytanie Lacana albo work in progress)
I.1. Symptom w psychoanalizie a symptom psychoanalizy
I.2. Dwie lektury…
I.2.1. …i inne
I.3. Antyfilozofia: sofista, antychryst, technokrata
Psychoanaliza jako psychoza
II.1. Aimée: Lacan psychiatra, pisarz i filozof
II.2. Bliźni Schreber
II.2.1. Schreber als Schreiber: cudowne ciało
II.2.2. Schreber: Lacan – Deleuze
II.3. Saint Homme James Joyce (albo sam James Joyce)
II.3.1. Lacan i Finnegans Wake: j’ai rencontré Joyce
II.3.2. Czytanie Listu
II.3.3. Joyce ne donne pas sa langue au chat…
Psychoanaliza jako forma paideia
III.1. Duch i litera psychoanalizy
III.2. Dyskurs mistrza Heideggera
III.3. Symptom Wittgensteina
III.3.1 Wittgenstein wobec psychoanalizy
III.3.2. Psychoanaliza jako gra językowa?
III.4. List utracony
Psychoanaliza jako subwersja
IV.1. Dywersja lingwistyki
IV.1.1. Językoznawstwo Freuda
IV.1.2. Saussure współczesny Freudowi
IV.1.3. Lacan: Saussure dla Freuda
IV.1.4. Saussure dla Lacana
IV.2. Dekonstrukcja matematyki
IV.2.1. Przesłanka podmiotu
IV.2.2. Litera Lacana
IV.3. Realizacje…
IV.3.1. Lacan i ideologia: cztery dyskursy
IV.3.2. Il n’y a pas de rapport sexuel
Bibliografia prac cytowanych w tekście
Indeks nazwisk