Ta książka przedstawia jeden z najważniejszych problemów modernizmu - przełamywanie tabu rodzinnego. Jego przykładem jest twórczość Witolda Gombrowicza, o której Konstanty Jeleński napisał, że w całości ma wymiar autobiograficzny i pełni funkcję autoterapeutyczną. Gombrowicz przedstawił w niej rodzinę jako system, w którym wszystkie jednostki są od siebie uzależnione. Protagonista maminsynek i buntownik - uzależniony psychologicznie od rodziny, walczy o swoją tożsamość, demaskując mechanizmy funkcjonowania rodziny i odkrywając jej ukryte toksyny. O tym, jak silny wpływ na Gombrowicza i je- go twórczość wywarła rodzina, a w szczególności matka, świadczy obsesyjne powracanie tego motywu w każdym utworze autora Ferdydurke. Rodzina, będąc dla pisarza ukrytym źródłem cierpień, staje się w jego twórczości tematem nieustannych degradacji, dekonstrukcji i w konsekwencji - ulega zniszczeniu jako wspólnota. Gombrowicz dokonuje tego, co prawda, za pośrednictwem śmiechu, ale w jego dziele śmiech ma wymiar tragiczny.

Spis treści

Wstęp

1. Modernizm a tabu rodzinne
2. Wokół motywu rodziny w twórczości Witolda Gombrowicza
3. Rodzinna „rzeczywistość” (rodzina Gombrowicza w tekstach biograficznych, autobiograficznych i w listach)

 3.1.  „Maminsynek” 

 3.2.  Buntownik 

 3.3.  „Uładzona biografia” 

1. Więzy rodzinne

 4.1.  Wprowadzenie 

 4.2.  Rodzina, która prześladuje 

 4.3.  Oddalenie, które przybliża 

 4.4.  Dzieci: ofiary, prowokatorzy, buntownicy 

1. Portret rodziny

 5.1.  Galeria figur 

 5.2.  Rodzinne inspiracje 

1. Klaustrofobiczny dom
2. Przy rodzinnym stole

 7.1.  Eros, Thanatos, rzodkiewki i karasie 

 7.2.  Ciała biesiadujące 

 7.3.  Rozmowy 

Zakończenie

Bibliografia

Indeks rzeczowy

Indeks nazwisk

Summary