Seria KLASYCY ESTETYKI POLSKIEJ

Pisma Konstantego Regameya stanowią istotny fragment obrazu polskiej estetyki muzycznej, szczególnie lat 30. XX wieku, i w znaczący sposób dopełniają dokonania estetyki akademickiej tego okresu zdominowanej przez teorie Romana Ingardena, Zofii Lissy i Stefanii Łobaczewskiej. Regamay oceniany był jako "polemista i szermierz myśli muzycznej otwierającej nowe perspektywy" i jako główny rzecznik "obozu muzycznego postępu", wnikliwie systematyzujący współczesne mu tendencje stylistyczne. Największą rolę w jego koncepcjach estetycznych odegrały dwie teorie: rozbudowany system filozoficzny Józefa Hoenego-Wrońskiego oraz estetyczna teoria "Czystej formy" Stanisława Ignacego Witkiewicza.

SPIS TREŚCI

Katarzyna Naliwajek-Mazurek, Konstanty Regamey. Między mistyką a Czystą Formą

Regamey – polski estetyk, Szwajcar z Kijowa

Poglądy estetyczne Regameya – sfery oddziaływań

Nowa ontologia muzyki w świetle systemu Józefa Hoene-Wrońskiego

Czysta Forma w muzyce

Nota edytorska

KONSTANTY REGAMEY

WYBÓR PISM ESTETYCZNYCH

1

WOKÓŁ ISTOTY MUZYKI

Treść i forma w muzyce

2

REFLEKSJA NAD NOWĄ MUZYKĄ

Część 1. Lata trzydzieste

Muzyka współczesna. Jej źródła 

Muzyka współczesna. Kierunki zachowawcze

Muzyka współczesna. Dokończenie

Czy atonalizm jest naprawdę atonalny?

Snobizm a postęp w muzyce współczesnej

Część 2. Okres powojenny

Muzyka zachodnioeuropejska w czasie wojny i po wojnie

Neoklasycyzm a romantyzm

Źródła i tło kryzysu muzyki współczesnej

Uwagi o uwagach w sprawie aleatoryzmu

3

WOKÓŁ MUZYKI POLSKIEJ

Muzyka polska na tle współczesnych prądów

Hasła a Ŝywa twórczość w muzyce współczesnej

Dwadzieścia lat muzyki w Polsce

Muzyka nowoczesna a totalizm

Ideologia artystyczna Karola Szymanowskiego

Stanowisko Szymanowskiego w muzyce europejskiej

4

MISCELLANEA

Tadeusz Szulc: Muzyka w dziele literackim

Bolesław Woytowicz

Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939)

Andrzej Panufnik

Bibliografia (wybór)