W książce poruszono fundamentalną kwestię obecności metafor w tekstach naukowych poświęconych mediom, mediasferze, mediamorfozie. Obok trzech głównych bohaterów prowadzonych w niej rozważań: Jeana Baudrillarda, Marshalla McLuhana i Ervinga Goffmana uwzględniono także teksty m.in.: Derricka de Kerckhove’a, Johna Urry’ego, Deana MacCannella, a także innych badaczy, którzy nawiązują do trzech wymienionych w tytule klasyków. Okazuje się, że specyficzne - dla każdego z przywoływanych  autorów – metafory, determinują obraz świata mediów, który wyłania się z ich tekstów. Metafory medialne przenikają także do języka potocznego i dziennikarskiego.

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie. Metafory w dyskursie medioznawczym

Część pierwsza

Prekursorzy i „klasycy”

Rozdział 1. Twórcze metafory medialne. Zarys problemu w ujęciu

kognitywno –kulturowym na przykładzie teorii Jeana Baudrillarda

Rozdział 2. Macluhanizm czy nowa wizja świata?

Rozdział 3. Erving Goffman jako teoretyk mediów.

Rola metafory dramaturgicznejw portretowaniu współczesnych

Zjawisk kulturowo -społecznych

Część druga

Konteksty i kontynuacje

Rozdział 4. Netokracja wobec literatury

Rozdział 5. John Urry: doświadczenie wizualne.

Między MacCannellem a Baudrillardem

Rozdział 6. Między reprezentacją a symulacją.

Metafory mediacji

Zakończenie. Perspektywy dalszych badań nad twórczą

metaforą medialną w ujęciu kognitywno-kulturowym

Bibliografia

Słownik najważniejszych pojęć

Indeks nazwisk