Profesor, historyk sztuki. W przeszłości kierownik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego. Pracownik Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk. W latach 2014-2015 pełniła funkcje Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego. Specjalizuje się w architekturze inżynieryjnej, handlowej i uzdrowiskowej XIX i XX wieku, a także skupia się na problematyce stylów narodowych i regionalnych państw środkowoeuropejskich. Stypendystka British Academy, Wissenschaftskolleg zu Berlin, Instytutu Herdera w Marburgu i Geisteswissenschaftliches Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas w Lipsku. Prowadziła gościnne wykłady na uniwersytetach niemieckich, w brytyjskim Cambridge jak i w estońskim Tallinie. Jest członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN, Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Polskiego Komitetu ICOMOS, Germanisches National Museum w Norymberdze oraz Comite International d’Historie de I’Art. Jej najbardziej znane prace to: Architekt Stefan Szyller 1857–1933. Warszawski architekt doby historyzmu (1995), Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej  (2004), Polska. Świątynie, klasztory i domy modlitwy (2008), Polska. Pałace i dwory (2004), Berlin (2000).