Choreologowie i choreolożki oraz krytyczki i krytycy rozpoznawani są poprzez tytuły swoich dzieł. Ich biografie rzadko znają inni. Kuratorzy, menedżerki, producenci, organizatorki stoją zwykle w kulisach. Często nie zauważa się ich pracy – ba, nierzadko na tym właśnie polega jej właściwe wykonanie. Ważne jest, by dostrzec pracę osób wspierających scenę tańca i choreografii, dokumentujących ją, analizujących, popularyzujących i stymulujących jej rozwój. Wysiłek, jaki niepraktycy i niepraktyczki wkładają w zajmowanie się tańcem, niejednokrotnie okazuje się tytaniczny i bywa okupiony poświęceniem porównywalnym z tym, które staje się udziałem artystów i artystek.
Sztuka tańca nie tylko służy wzbogaceniu emocjonalnych przeżyć i intelektualnych doświadczeń widowni, nie tylko stanowi artystyczną wypowiedź twórcy czy twórczyni, lecz jest także obiektem zaawansowanych badań naukowych (zarówno nauk humanistycznych, jak i matematyczno-przyrodniczych i ścisłych) oraz prac analityczno-krytycznych. Taniec i choreografię często postrzega się jako błahostkę, podczas gdy jest to dziedzina sztuki o istotnym znaczeniu, niosąca ze sobą ogrom wiedzy o człowieku i kulturze, w jakiej on funkcjonuje i jaką wytwarza. Chcę popularyzować wiedzę o dorobku osób zasłużonych dla polskiej wiedzy o tańcu i ułatwić docieranie do niej.
Hanna Raszewska-Kursa
Publikacja została zrealizowana we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach „Programu wydawniczego 2018”
Książka powstała w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wstęp
CZĘŚĆ I
Podwaliny. Teoria i krytyka w XX wieku
CZĘŚĆ II
Współczesność. Teoria, krytyka, organizacja
ANEKS
Działania pozasceniczne artystów i artystek (współczesność)
Indeks nazwisk
Hanna Raszewska-Kursa
Hanna Raszewska-Kursa (1982) – badaczka tańca i krytyczka. Absolwentka Filologii Polskiej (Uniwersytet Warszawski, 2006) i Podyplomowych Studiów Teorii Tańca (Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, 2011). W 2011 roku ukończyła szkolenie na warsztatach choreologicznych w Instytucie Choreologii w Poznaniu. W 2016 roku zaczęła studia doktoranckie w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
Wykładowczyni teorii tańca oraz historii tańca XX i XXI wieku. Uczestniczka polskich i międzynarodowych konferencji naukowych. Regularnie zamieszcza teksty w czasopismach i portalach, takich jak „Studia Choreologica”, „nietak!t. inne strony teatru”, taniecPOLSKA.pl, teatralny.pl. W 2014 roku nakładem Wydawnictwa UMFC ukazała się publikacja zbiorowa w jej opracowaniu Tańcząc piórem. Nauka w służbie Terpsychory. W 2015 roku Fundacja Ciało/Umysł wydała Warszawską Scenę Tańca 2007–2015. Dance and Family (koncepcja E. Kozak, H. Raszewska, tekst H. Raszewska). W 2018 roku w ramach programu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie ukaże się monografia pod jej redakcją: Taniec w Warszawie – społeczeństwo, edukacja, kultura. Wydawnictwo pokonferencyjne.
Prezeska Fundacji „Myśl w Ciele”, założycielka i liderka Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej. Członkini Polskiego Forum Choreologicznego, Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca, Komisji Dialogu Społecznego ds. Tańca w Warszawie oraz International Council Kinetography Laban. Uważa, że praktyka taneczna, bezpośrednie doświadczanie ciałem różnych rodzajów ruchu stanowią nieodzowny element jej warsztatu jako teoretyczki tańca. Mimo że nie jest artystką, uczy się różnych technik tańca i sposobów ruchu, a nabywane umiejętności traktuje jako wzbogacenie zestawu narzędzi, którymi posługuje się w pracy teoretycznej.
fot. Katarzyna Chmura-Cegiełkowska.
