Można przyjąć, że w niniejszej książce stawiam sobie za cel opisanie działalności artystycznej Marcina Świetlickiego. Byłoby to jednak zamierzenie nazbyt rozległe, dlatego doprecyzujmy, że staram się uchwycić naczelną zasadę organizującą jego uniwersum artystyczne. Podstawową kategorią interpretacyjną jest dla mnie figura określona jako „osobowość artystyczna Marcina Świetlickiego” – tożsamość spajająca poszczególne działania artysty oraz figurę tekstową i rzeczywistą osobę. Oznacza to, że w obrębie moich zainteresowań znajdują się nie tylko wiersze i powieści autora Zimnych krajów, nie tylko jego piosenki i cały kontekst aktywności na muzycznej scenie niezależnej, ale również role filmowe, wypowiedzi medialne, sposób prezentowania się wobec publiczności (kreacja), całkiem zewnętrzny wizerunek (image), rysunki, teatralne adaptacje jego utworów itd. Punktem dojścia moich odczytań zawsze pozostaje jednak literatura. Podjęte badania szeroko wykraczające poza jej obszar są reakcją na zaobserwowane niezrozumienie lub negatywną ocenę niektórych wątków praktyki poetyckiej i powieściowej Świetlickiego, wynikające właśnie z ograniczenia się badaczy i krytyków do zakresu ściśle literackiego czy nawet – tekstowego. W tym kontekście moje stanowisko rysuje się następująco: można czytać pewne wiersze Świetlickiego autonomicznie, można skutecznie badać konkretne aspekty jego twórczości, ale nie sposób zrozumieć istoty jego propozycji artystycznej bez wychylenia się w stronę bogatej działalności pozaliterackiej.
Malwina Mus – literaturoznawczyni, zajmuje się krytyką literacką oraz badaniem związków między literaturą a innymi dziedzinami sztuki. Przez lata współpracowała z portalem Popmoderna, członkini redakcji „Nowej Dekady Krakowskiej”. Współredaktorka serii wydawniczej Ścieżkami Pisarzy w Księgarni Akademickiej.
Wstęp
Rozdział 1. „To jest zupełnie prywatny projekt i nikt nawet nie musi zauważyć, że wbijam gwoździe komórką”.
Marcin Świetlicki jako artysta multimedialny
1.1. Co zrobić ze słowem nie-pisanym? Stan badań – przegląd opinii, ewolucja postaw krytycznych
1.2. Projekt artystyczno-egzystencjalny
Rozdział 2. Nierozstrzygalność. Osobowość artystyczna Marcina Świetlickiego
2.1. „Spracowany gospodarz autobiografii”. Autentyczność i autobiograficzność w projekcie
artystyczno-egzystencjalnym Marcina Świetlickiego
Postawa wyznania
Postawa świadka
Postawa wyzwania
2.2. „Muszę wyjść po to, żeby małe ognisko palić na samym środku rynku” – mityzacja i demityzacja jako strategie autokreacji w tomie Zimne kraje Marcina Świetlickiego
Mitolog
Mitotwórca
Palić ognisko na samym środku miasta
2.3. Od włodarza do uciekiniera – konstruowana w relacji z miastem tożsamość poetycka Marcina Świetlickiego i jej przemiany
Włodarz
Rezydent-wyrzutek
Uciekinier – epilog
2.4. Maskarada i pozowanie
Maski: Kay, Chrystus, Upiór, Karol Kot
Maski pomocnicze: Jonasz, Batman, bałwan, Pinokio, Don Kichot
Pozy: wrażliwy twardziel, pijak, wagabunda, błazen
2.5. Ciało a tekst – strategie somatyczne
Inscenizacja percepcji
Ciało odurzone: ucieczka/obrona/alienacja
Ciało odurzone: rozwój/kreacja
Ciało widowiskowe
Literatura oralna i przestrzeń dźwiękowa
Rozdział 3. Odczytania
3.1. Fabularyzowane studium autodestrukcji – analiza koncertu zespołu Świetliki
Fabularyzowanie
Studium autodestrukcji
3.2. „… bo czegoś trzeba się trzymać, bo coś trzeba sobie nucić” – muzyczna intryga w kryminale Dwanaście Marcina Świetlickiego
Muzyczne emblematy
„Nie myślę. Słucham. Ja tylko słuchać potrafię”
Konstrukcja muzycznością podszyta
3.3. Wierszo-piosenki i spektaklo-koncerty – medialne zawirowania w twórczości Marcina Świetlickiego
Medialne mieszanki – poezja zapatrzona w nowe media
Wierszo-piosenki
Spektaklo-koncerty
Podziękowania
Nota bibliograficzna
Bibliografia
Indeks nazwisk
check_circle
check_circle
