Międzynarodowe kongresy naukowe pojawiły się na stałe w wieku XIX i początkowo dotyczyły przede wszystkim medycyny i nauk przyrodniczych. Kongresy nauk historycznych zaczęły się relatywnie późno – pierwszy z nich odbył się w Hadze w 1898 r. Najbliższy – już XXIII – gościł będzie w Poznaniu w roku 2021. To dobra okazja do przybliżenia historii udziału w nich uczonych polskich. Książka przedstawia rozwój kongresów historycznych od początku do ostatniego przed wybuchem II wojny. Szczególną uwagę poświęcono udziałowi w nich historyków polskich. Jak dotąd kongres tylko raz gościł w Polsce. Z sukcesem odbył się w Warszawie i po części w Krakowie w lecie 1933 r. Historycy polscy jednakże brali udział w międzynarodowych spotkaniach od początku. Do roku 1918 nie mogli stanowić reprezentacji narodowej, przyjeżdżali prywatnie albo w delegacjach instytucji naukowych działających w państwach zaborczych. Sytuacja zmieniła się z chwilą uzyskania niepodległości w 1918 roku.
W historiografii polskiej od niepamiętnych czasów brakuje prac dotyczących miejsca rodzimego dziejopisarstwa w szeroko rozumianej historiografii powszechnej. To dziedzina szczególnie zaniedbana. […] Studium krakowskiego badacza – Krzysztofa Zamorskiego próbuje wypełnić tę lukę.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Rafała Stobieckiego
Zamorski okazuje się być znakomitym przewodnikiem po dziejach historiografii w pierwszej połowie XX stulecia, umiejętnie zestawiając ze sobą trendy, szkoły historyczne, dzieła i wielkie postaci świata akademickiego. Dorobek polski jest tu stale konfrontowany z nauką historyczną europejską i zaznaczającą się coraz mocniej obecnością historiografii amerykańskiej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jana Pomorskiego
Krzysztof Zamorski - profesor w Instytucie Historii UJ. Zajmuje się teorią historii, historią historiografii oraz historią społeczno-gospodarczą i demografią historyczną czasów nowożytnych i nowoczesnych. Autor kilku książek oraz 150 artykułów i rozpraw, m.in.: Transformacja demograficzna w Galicji na tle przemian ludnościowych Europy Środkowej w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku (1991), Dziwna rzeczywistość: wprowadzenie do ontologii historii (2008), Polish-Lithuanian Commonwealth. History, Legacy, Memory (Routledge, 2020; współredakcja z Andrzejem Chwalbą). Współredaktor i redaktor „Historyki”, jednego z najpoważniejszych czasopism polskich poświęconych teorii historii i historii historiografii.
Spis treści
Wstęp
Rozdział I
Międzynarodowe kongresy nauk historycznych. Profesjonalizacja i narodziny ekumeny historyków
Rozdział II
Udział historyków polskich w międzynarodowych kongresach nauk historycznych do wybuchu
Wielkiej Wojny
Rozdział III
Trudne chwile ekumeny historyków po Wielkiej Wojnie. Postępy profesjonalizacji historii w programach kongresów międzywojnia
Rozdział IV
Kongres brukselski (1923) i Warszawa w Oslo (1928), czyli udział historyków niepodległej Rzeczpospolitej w odrodzeniu i tworzeniu idei wspólnych powszechnych spotkań historyków
Rozdział V
Historycy polscy na VII Międzynarodowym Kongresie Nauk Historycznych w Warszawie w 1933 roku
Rozdział VI
Zmierzch ekumeny? Historiografia polska i VIII Międzynarodowy Kongres Nauk Historycznych
w Zurychu
Zakończenie
Bibliografia
Spis ilustracji
Aneks
Indeks osobowy i rzeczowy
Krzysztof Zamorski
Krzysztof Zamorski - profesor w Instytucie Historii UJ. Zajmuje się teorią historii, historią historiografii oraz historią społeczno-gospodarczą i demografią historyczną czasów nowożytnych i nowoczesnych. Autor kilku książek oraz 150 artykułów i rozpraw, m.in.: Transformacja demograficzna w Galicji na tle przemian ludnościowych Europy Środkowej w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku (1991), Dziwna rzeczywistość: wprowadzenie do ontologii historii (2008), Polish-Lithuanian Commonwealth. History, Legacy, Memory (Routledge, 2020; współredakcja z Andrzejem Chwalbą). Współredaktor i redaktor „Historyki”, jednego z najpoważniejszych czasopism polskich poświęconych teorii historii i historii historiografii.
