Odzywa się we mnie głos jakiś wewnętrzny, który ilekroć się

odzywa, odwodzi mnie zawsze od tego, cokolwiek w danej

chwili zamierzam uczynić, sam jednak nie pobudza mnie do niczego.

Plato: Obrona Sokratesa

Fragment utworu:

Dla pewnych nieszczęsnych ludzi jest potrzebne to pogodne złudzenie, że wina może być zmazana przez jakąś uroczyście wypowiedzianą formułkę. „W Imieniu Sprawiedliwości”... czy – „Rzeczypospolitej”... „Z paragrafu”... Wydaje się im biednym, że wina może być odpokutowana przez spędzenie tylu a tylu długich dni w czterech murowanych ścianach...

Marian Ruth Buczkowski (ur. 28 maja 1910 w Nakwaszy na Podolu, zm. 21 maja 1989 w Warszawie) - polski pisarz, tłumacz i publicysta. Syn Tomasza Buczkowskiego i Anny Zając, młodszy brat Leopolda Buczkowskiego. Studiował na uniwersytetach w Poznaniu i Warszawie. Na łamach prasy debiutował w 1933 roku. Pierwszą powieść - Tragiczne pokolenie - wydał w 1936. Okupację przeżył we Lwowie i Warszawie. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w walkach powstania warszawskiego. Po wojnie opublikował kilka książek, między innymi zbiór anegdot antyhitlerowskich Warszawski dowcip w walce: 1939-1944 (1946), zbiór opowiadań Pierwsze dni (1951), powieść z motywami SF Złota trzcina (1956).