Część pierwsza książki, o charakterze historycznym, dotyczy dziejów polskiej historii sztuki od czasu kształtowania się jej w Krakowie jako nowoczesnej dyscypliny badawczej w zasadzie do drugiej wojny światowej...

Uzupełnieniem problemowego ujęcia dziejów polskiej historii sztuki w pierwszej części książki stała się jej część druga, obejmująca w układzie chronologicznym sześć biogramów uczonych. Pięć z nich dotyczy profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego: Juliana Pagaczewskiego, Adama Bochnaka, Jerzego Szablowskiego, Józefa Lepiarczyka i Lecha Kalinowskiego, jeden zaś został poświęcony Karolinie Lanckorońskiej... (ze Wstępu)

SPIS TREŚCI

1. Historia - metody - problemy

"Szkoła krakowska" i "szkoła lwowska" polskiej historii sztuki

Lwów i Kraków pod zaborem austriackim
Instytucjonalne podstawy historii sztuki w Krakowie i Lwowie
Od starożytnictwa do nowoczesnej historii sztuki jako dyscypliny uniwersyteckiej
Między wojnami
Dwie szkoły

Polska historia sztuki wobec "szkoły wiedeńskiej"

Początki metody ikonologicznej w polskiej historii sztuki

Nowożytna sztuka włoska w badaniach polskich historyków sztuki (do roku 1939)
O sztuce dzisiejszych Stanisława Kostki Potockiego i początki uniwersyteckiego nauczania historii sztuki

Początki nowoczesnych badań polskich nad sztuką włoską: Julian Klaczko i Maria Straszewska

Komparatywna historia sztuki: Marian Sokołowski i jego krakowscy uczniowie

Studia nad sztuką włoską w środowisku lwowskim

Konkluzja

Tradycja badań nad barokiem w krakowskim środowsku historii sztuki

II. Sylwetki uczonych

Julian Pagaczewski (1874-1940): nauczyciel doskonały
Karolina Lanckorońska (1898-2002): w służbie Narodowi
Adam Bochnak (1899-1974): człowiek Uniwersytetu
Jerzy Szablowski (1906-1989): uczony i praktyk
Józef Lepiarczyk (1917-1985): badacz niedoceniony
Lecz Kalinowski (1920-2004): Mistrz