Praca składa się z czterech części, z których każda koncentruje się wokół kluczowego problemu dla środowiska krakowskiej sztuki po II wojnie światowej. Po zarysowaniu ogólnej charakterystyki sztuki po 1945 roku, autor zderza ze sobą sylwetki „innowatorów”, takich jak Tadeusz Kantor czy Jerzy Nowosielski z „indywidualistami” w rodzaju Adama Hoffmana. Druga część książki poświęcona jest analizie różnorodnych wątków w malarstwie Hanny Rudzkiej-Cybisowej, Leszka Dutki, Zbysława Maciejowskiego, Danuty Leszczyńskiej-Kluzy i Stanisława Rodzińskiego, wykazując istotne znaczenie, w każdym przypadku odmiennie odczytywanej, malarskiej formuły opartej na kolorze. Następnie autor skupia się na najważniejszych problemach grafiki krakowskiej. Ostatnia część pracy przynosi obszerną analizę działania twórców rezygnujących z tradycyjnych dyscyplin wypowiedzi – pośród artystów tworzących „poza obrazem” omówione zostają, klasyczne już, instalacje Jerzego Beresia, a także prace przedstawicieli najmłodszej generacji: Marty Deskur i Grzegorza Sztwiertni.
SPIS TREŚCI
I. Pokolenie innowatorów i indywidualistów.
Co zawdzięcza sztuka polska PRL-owi
Adam Hoffmann
Tadeusz Kantor
Jerzy Nowosielski
Witold Urbanowicz
@. Tradycja koloryzmu
Malarze
Hanna Rudzka-Cybisowa
Leszek Dutka
Zbysław Maciejewski
Stanisław Rodziński
3. Rola grafiki
Włodzimierz Kunz
Danuta Leszczyńska-Kluz
Portret ironiczny
Ścieżki grafiki
Grafika lat 90.
Jacek Sroka
Romuald Oramus
Jerzy Dmitruk
Zbigniew Bielawka
Mieczysław Górowski i Władysław Pluta
4. Wyjście poza obraz
Instalacje
Jerzy Bereś
Wincenty Dunikowski-Duniko
Marta Deskur
Grezgorz Sztwiertnia
Zakończenie: Znaczenie Krakowa dla powojennej sztuki polskiej
check_circle
check_circle
