WYSPIAŃSKI
Ja jestem po prostu zły, bardzo zły i ciężko się za Ciebie wstydzę. I pomyśleć, że Lucjan Rydel pisze taki utwór, kiedy Ibsen tworzy Jana Gabriela Borkmana, Upiory. Doprawdy na twoim miejscu kazałbym sobie dać potężnie w skórę za próżniactwo, to podleganie polskiemu literackiemu lenistwu.

RYDEL
Ja przecież dopiero rozpoczynam pisanie dramatów.

WYSPIAŃSKI
To nie ma żadnego znaczenia. Ty masz przed sobą otwarty teatr. Nie będziesz wcale żył wieki, może pozostało ci tylko parę lat. Ludzie z naszego pokolenia nie dożywają starości. I ty czas trwonisz, odkładasz wszystko na później, na później i na coraz później. A czy wiesz, czy jesteś pewien, że to nadejdzie? Może nie nadejść wcale i będziesz sądzony według tego, coś dotąd zrobił.

RYDEL
Czy ty znasz pisarza, który od razu tworzył arcydzieła? A Tetmajer, Staff, Kasprowicz?

WYSPIAŃSKI
Oni mogą zwlekać i zwlekać, bo oni nie mają żadnego daru twórczości i tylko tyle wiedzą o dramacie, co im drudzy powiedzą i co u drugich przeczytają. A ty masz być człowiekiem twórczym i masz pisać. Nie wahać się, nie zwlekać, nie odkładać.

(fragment z dramatu Wyspiański – Sceny z życia Artysty)

Jacek Popiel – profesor nauk humanistycznych, teatrolog, historyk literatury, nauczyciel akademicki w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1978–2020 związany także z Akademią Sztuk Teatralnych; autor prac z historii teatru i dramatu polskiego, opublikował m.in.: Sztuka dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego (1990); Dramat a teatr polski dwudziestolecia międzywojennego (1995); Historia dramatu. Antyk – Średniowiecze (1996); Los artysty w czasach zniewolenia. Teatr Rapsodyczny 1941‒1967 (2006); Teatr Danuty Michałowskiej. Od „Króla-Ducha” do „Tryptyku rzymskiego” (2011); Czy teatr może zbawić człowieka? Karol Wojtyła w labiryncie sztuki (2024), Uniwersytet przestrzenią wolności (2024). Jest również autorem dramatów, adaptacji scenicznych i scenariuszy teatralnych. Jego sztuka Doktor Korczak była wystawiana m.in. w Tokio (2001) i Osace (2005).