Pomimo światopoglądowych różnic i podziałów, pomimo ideologicznych uwikłań i jakby niezależnie od nich, polska filozofia człowieka zawiera pewną wspólną normę, a zarazem postulat, dotyczący zachowania w sytuacjach trudnych, a nawet wyjątkowo trudnych, granicznych. Otóż każdy winien się wtedy zachowywać „po ludzku”. To praktyka społeczna ostatecznie odkrywa pokłady człowieczeństwa – lub też jego rażące braki. Wyraża się ona poprzez postawy solidarności z pokrzywdzonymi, prześladowanymi, a także niesprawiedliwie wykluczonymi ze swoich społeczności i wspólnot. Jest to jeden z przejawów owego „praktycyzmu”, który można śledzić na poziomie rozważań teoretycznych co najmniej od początków istnienia Uniwersytetu Krakowskiego, a więc od średniowiecza.
Fragment książki
Wiesława Sajdek, Kilka słów wstępu
CZĘŚĆ I
Władysław Stróżewski, Dwa spojrzenia na człowieka
Marian Szymonik, Personalizm Karola Wojtyły jako odpowiedź na kluczowe pytania człowieka
Witold P. Glinkowski, Pytanie o osobę – w kontekście Tischnerowskiej „filozofii dramatu”
Stanisław Buda, Osoba skończona i Osoba absolutna
Łukasz Cichocki, Antoni Kępiński oczami psychiatry
Elżbieta Stawnicka, Koncepcja człowieka w teorii metabolizmu energetyczno-informacyjnego Antoniego Kępińskiego
Janusz Mariański, Godność ludzka w narracji socjologicznej
Krzysztof Wielecki, Antropologia filozoficzna realizmu krytycznego. Filozoficzne podstawy koncepcji człowieka w socjologii
Adam Sawicki, Mądrościowa refleksja antropologiczna w Sprawach ludzkich Jana Szczepańskiego
Katarzyna Szewczyk-Haake, W sprawie „rewizji granic ludzkiego sumienia”. Lektura eseju Józefa Wittlina Ze wspomnień byłego pacyfisty
Grzegorz Sitek, O pewnej koncepcji nauczania logiki klasycznej na studiach filozoficznych
CZĘŚĆ II
Tomasz Pawlikowski, Antropologiczno-moralny wzorzec radcy królewskiego w ujęciu Jakuba Górskiego
Adam Fogelman, Fundamentalne założenia antropologii o. Jacka Woronieckiego
Michał Płóciennik, Ojciec Maksymilian M. Kolbe jako żywe wcielenie polskiej filozofii człowieka? Dialogiczno-hermeneutyczne zmagania z pewną intuicją Józefa Tischnera
Maciej Woźniczka, Moją etyką jest moja metodologia – człowiek nauki Marii Ossowskiej (1896–1974)
Izabella Andrzejuk, Jak kształtować własny charakter? Propozycja Józefa Marii Bocheńskiego i jej możliwe inspiracje
Wiesław Wójcik, Antropologia Andrzeja Grzegorczyka w łączności z logiką i etyką
Wiesława Sajdek, Jerzy Nowosielski (1923–2011) – polski filozof człowieka?
Lucyna Wiśniewska-Rutkowska, Paweł Trzebuchowski – filozof niesłusznie zapomniany
Adam Olech, Constans, czyli stałość
Indeks nazwisk
check_circle
check_circle