SPIS TREŚCI
Tadeusz Miciński, Xiądz Faust. Powieść
I. Szlakiem pradziadów
II. Maleficium beneficii
III. Dalszy ciąg maleficjów
IV. Któż ten znów?
V. Wtajemniczenia Mitry
VI. Róża Upiorna
VII. Miłujmy, zwalczając wrogów swych!
VIII. Wiedźma ukraińska
IX. Dolina Mroku
X. Zniszczenie Mesyny
XI. W letargu
XII. Msza więźnia Bezaliel
XIII. Szary Człowiek
XIV. Tajemnicze Miasto
XV. Hymn banity
XVI. Do źródeł Ariów
XVII. Kapłan swojego ludu
XVIII. Laboratorium Fausta
XIX. Bitwa pojęć
XX . Żelazny krzyż
XXI. Więzienie
XXII. Życie Twórcze
XXIII. Wielka Pustynia
XXIV. Wędrówka Magów
Tadeusz Miciński
Tadeusz Miciński - (1873–1918), pisarz; przedstawiciel Młodej Polski i wczesnych tendencji ekspresjonizmu, wiążący w twórczości różne wątki filozoficzne i historiozoficzne (od gnostycyzmu i hiszpańskiej mistyki po romantyczny mesjanizm i idee panslawizmu); prekursorska wobec surrealizmu liryka (W mroku gwiazd, 1902); dramaty, uznane za zapowiedź idei polskiego teatru monumentalnego: Kniaź Patiomkin (1906) i W mrokach złotego pałacu, czyli Bazylissa Teofanu (1909); symboliczno-wizyjne powieści: Nietota (1910) i Ksiądz Faust (1913); publicystyka: W mroku gwiazd i inne poezje (1957), Poezje wybrane (1976), Poezje (1980); Utwory dramatyczne (t. 2–4, 1979–84).
