Telewizyjne debaty stały się jedną z najbardziej popularnych form komunikowania się polityków z obywatelami. W trakcie ich nadawania ukazują się kolejne odsłony dyskursu publicznego w postaci komentarzy i barwnych polemik. Dla jednych odbiorców są przykładem interesującej publicystyki, dla innych zaś – areną sporów i kłótni między przedstawicielami elit rządzących. Jak politycy dyskutują ze sobą w studiu telewizyjnym? Jakich środków werbalnych używają, aby przekonać swych rozmówców, dziennikarzy i telewidzów? Jaka wreszcie atmosfera towarzyszy ich wypowiedziom? – na te pytania znajdzie Czytelnik odpowiedź w tej pracy. Książka pokazuje językowe oblicza rozmów polityków z gospodarzami popularnych audycji publicystycznych. Autor opisuje komunikacyjne i perswazyjne właściwości dyskusji w studiu telewizyjnym, kreśląc jednocześnie obraz współczesnego języka polityki.
Dr Marcin Poprawa jest językoznawcą, adiunktem w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się współczesną lingwistyką, prowadzi badania nad językiem polityki, ideologiami oraz perswazją w różnych praktykach dyskursu publicznego. Jego zainteresowania naukowe obejmują analizę dyskursu oraz werbalne i niewerbalne aspekty komunikacji społecznej.
SPIS TREŚCI (wg. rozdziałów i podrozdziałów):
Wstęp
I. Dyskurs publiczny - ujęcie teoretyczne
1. Pojęcie dyskursu - rozbieżności terminologiczne
2. Dyskurs jako przedmiot badań językoznawczych
3. Dyskurs w badaniach socjolingwistycznych
4. Dyskurs w lingwistyce tekstu
II. Język polityki - stanowiska badawcze i współczesne tendencje rozwojowe
1. Status języka polityki w komunikacji propagandowej
2. Najważniejsze zjawiska w języku polityki po roku 1989
III. Język telewizji na tle teorii komunikacji
1. Teorie komunikacji językowej - postulaty badawcze
2. Język telewizji - stan badań
IV. Aktorzy telewizyjnej publicystyki i ich role w dyskursie
1. Zachowania językowe skierowane do odbiorcy telewizyjnego
2. Role symboliczne i konwersacyjne aktorów sceny politycznej
3. Strategie komunikacyjne stosowane przez dziennikarzy
V. Autoprezentacja w telewizyjnych dyskusjach polityków
1. Auto prezentacja jako problem psychologiczny
2. Tendencje komunikacyjne w mediach po roku 1989 a autoprezentacja
VI. Autoprezentacja w świetle pragmatyki jezykowej
1. Językowe strategie zachowań autoprezentacyjnych o charakterze atrybucyjnym
2. Językowe strategie zachowań autoprezentacyjnych o charakterzekompensacyjnym
VII. Autoprezentacja a zmiany telewizyjnego układu komunikacyjnego
1. Strategie autokreacji bezpośredniej
2. Strategie autokreacji pośredniej
VIII. Analiza konwersacyjna telewizyjnej debaty politycznej. Studium przypadku
1. Globalna organizacja telewizyjnej debaty polityków
2. Zakłócenia konwersacyjne w telewizyjnej debacie polityków
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Cena detaliczna: 44,00 zł
