Napisana przez historyków z Uniwersytetu Śląskiego książka stanowi studium polityki pamięci realizowanej przez komunistyczne władze Polski stalinowskiej. Przedstawia różnorodne poczynania rządzących, których wspólnym celem była zasadnicza przebudowa zbiorowej pamięci historycznej polskiego społeczeństwa. Autorzy rekonstruują w niej treści na temat przeszłości, jakie komuniści starali się upowszechnić w świadomości Polaków, a także narzędzia oraz sposoby, za pomocą których usiłowali tego dokonać. Wywody mają tło porównawcze – w celu odpowiedniego udokumentowania rzeczywiście „rewolucyjnego” charakteru poczynań komunistów w sferze pamięci, przeprowadzono niemal równie rozbudowaną, równoległą rekonstrukcję polityki pamięci praktykowanej w Polsce w okresie międzywojennym (głównie w dobie rządów piłsudczyków). W pracy zaproponowany został także ogólniejszy model historycznego badania zjawisk pamięci zbiorowej, który powinien okazać się przydatny w analizie przypadków innych niż te bezpośrednio w niej rozważane.

Spis treści

WSTĘP

ROZDZIAŁ I
Nośniki pamięci, sfery polityki pamięci
(Założenia teoretyczne pracy)
ROZDZIAŁ II
Pamięć czasów najnowszych a podręczniki
ROZDZIAŁ III
Prasa i polityka pamięci
ROZDZIAŁ IV
Z kalendarza pamięci…
ROZDZIAŁ V
O lokalnych wymiarach polityki pamięci w przestrzeni publicznej
(Studium przypadku dwóch miast)
ROZDZIAŁ VI
Dekonstrukcja obrazu II Rzeczypospolitej
jako zadanie komunistycznej polityki pamięci
Zakończenie
Wykaz źródeł i literatury
Indeks nazwisk