Seria KRYTYKA XX I XXI WIEKU. Tom 17

Książka Pawła Mackiewicza w sposób niezwykle ciekawy, kompetentny i  odkrywczy omawia dokonania Kazimierza Wyki jako krytyka poezji, a przy okazji ukazuje jego działalność w okresie II wojny i po jej zakończeniu, tym samym uzupełniając już istniejące prace na temat przedwojennego okresu działalności autora Starej szuflady. Paweł Mackiewicz weryfikuje tradycyjne ustalenia, przekonująco akcentując przede wszystkim związki, jakie łączyły światopogląd krytyczny Kazimierza Wyki z egzystencjalizmem, a także zastanawia się nad skomplikowanymi, jak się okazuje, relacjami łączącymi krytyka z szeroko rozumianą filozofią marksistowską (specyficznie rozumianą dzięki Brzozowskiemu i Sorelowi, a potem Lukácsowi), o czym nikt dotąd nie pisał tak szeroko. Autor omawia krytyczne spotkania Wyki z najważniejszymi dlań poetami, a więc kolejno z Miłoszem, Baczyńskim, Tuwimem, Różewiczem, Białoszewskim. W zakończeniu Mackiewicz odtwarza i komentuje spór, jaki prowadził autor Łowów na kryteria z Arturem Sandauerem.

Maciej Urbanowski

Spis treści

Wstęp

I. Wielka dostępność i wielkie dziedzictwo

II. O świat obiektywnie piękny i prawdziwy

III. W formie prywatnej

IV. Poezja w ogniu wewnętrznej walki

V. Poletko trudne, kamieniste, żylaste i oporne

VI. Obroty rzeczy, obroty wyobraźni

VII. Buńczuczny Buławy Mniejszej Humanistycznej

VIII. „Kraj pełen tematów”. Krytycznoliteracka metafora Kazimierza Wyki

Bibliografia (wybór)

Indeks nazwisk