Książka Cielesność aktu tworzenia w teatrze ruchu jest nowatorskim dziełem naukowym na temat istoty i znaczenia cielesności ruchu teatralnego dla tworzenia samego dzieła teatralnego, jak i zarazem znaczenia tego dzieła i w nim ruchu ciała we wspieraniu rozwoju i transgresji uczestników spektaklu ku pełni ich potencjału człowieczeństwa. Na tle ogólnej dyskusji o celu i znaczeniu edukacji kulturalnej i edukacji teatralnej Autorka szeroko dyskutuje o teatrze jako polu tworzenia sztuki i pełnego człowieczeństwa jej uczestników oraz dokonuje interpretacji i reinterpretacji ciała i ruchu w teatrze jako akcie twórczym. (…) Nie ulega dla mnie wątpliwości, że książka Katarzyny Krasoń jest dziełem dojrzałym, pełnym, oryginalnym, całkowicie nowatorskim w polskiej pedagogice kultury oraz w edukacji teatralnej. Autorka wykazała się bardzo szeroką i doskonale ugruntowaną i spożytkowaną erudycją, niezwykle odważnym, innowacyjnym warsztatem wytwarzania złożonych źródeł i błyskotliwym analitycznym i pisarskim ich wykorzystaniem - z recenzji prof. zw dr hab. Zbigniewa Kwiecińskiego
Katarzyna Krasoń, dr hab. nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Śląskiego i Akademii Muzycznej w Katowicach, jej dociekania badawcze dotyczą obcowania dzieci i młodzieży ze sztuką, zwłaszcza literaturą, muzyką, teatrem i tańcem, zarówno w wymiarze odbiorczym, jak i twórczym czy ekspresyjnym. Zajmuje się problematyką przekładu intersemiotycznego i wizualizacji przestrzennej. Prowadzi warsztaty z zakresu biblioterapii ekspresyjnej i technik parateatralnych. Jest twórczynią metody kinestetycznej interpretacji poezji stosowanej w edukacji. Opublikowała 7 opracowań zwartych oraz zredagowała 11 monograficznych tomów zbiorowych (najważniejsze to Dwa światy. Ruch dyrektywny i niedyrektywny jako wizualizacja - odkrywanie – poznawanie, 2002; Przestrzenie sztuki dziecka. Strategia intersemiotycznego i polisensorycznego wsparcia jednostek o obniżonej sprawności intelektualnej, 2003; Dziecięce odkrywanie tekstu literackiego - kinestetyczne interpretacje liryki. 2005; Twórczość – Ekspresja – Aktywność artystyczna w rozwoju dzieci i młodzieży, 2011).
Spis treści
Wstęp
1. Zamiast wprowadzenia. Edukacja kulturalna czy sztuka dla
wszystkożerców?
1.1. Kultura, sztuka i ich konsumenci – rys orientacyjny
1.2. Edukacja kulturalna – w perspektywie postulatywnej
1.3. Pedagogiczny wymiar wychowania teatralnego
– główne kierunki poszukiwań
2. Teatr jako pole i nośnik tworzenia. Aktualizowanie potencjalności
uczestników kreacji
2.1. Kreacja – aktor w roli
2.2. Spektakl – perspektywa dychotomiczna –
tworzenie porozumienia aktora i widza
3. Istota i źródła obecności ciała w teatrze
3.1. Ucieleśnienie – selektywne ujęcie kulturowe
3.2. Cielesność aktora jako znaczenie
4. Teatralizacja oparta na ruchowym wizualizowaniu
– reinterpretacja i autokreacja
4.1. Ciało i ruch. Znak cielesny
4.2. Idea teatru ruchu, źródła – w stronę trajektorii
pedagogicznej
4.3. Teatr ruchu – realizacja aktu tworzenia
5. Akt cielesnego tworzenia w teatrze ruchu – wymiar empiryczny
5.1. Na drodze jakościowego usytuowania podstawy
badań własnych
5.2. Narracje o poszukiwaniach siebie w teatrze.
Subiektywizowana waloryzacja aktualizowania potencjalności
w ocenie uczestników zamkniętego aktu kreacji
5.2.1. Przestrzeń aktora
5.2.2. Przestrzeń animatora (pedagoga)
5.3. Longitudinalne postrzeganie pełnego aktu
kreacji cielesnej w perspektywie jego uczestników
5.3.1. Kształt tworzenia znaczeń w spektaklu (drogi inspiracji
i opowieść, czyli od preparacji do spektaklu)
5.3.2. Próba uchwycenia procesualności
5.3.3. Spektakl jako efekt estetyczny i komunikacyjny
– ujęcie nadawcy
5.4. Odbiorczy aspekt recepcji spektaklu – dekodacje widzów
w kontekście walorów pedagogicznych (z nieśmiałym
wątkiem ilościowym)
6. Myśl finalna. Miejsce teatralizacji ruchowej w edukacji integralnej
Bibliografia
