- książka prezentuje podstawowe metody klasycznej fenomenologii, m.in.: analizę intencjonalną, poznanie ejdetyczne, epoche, redukcję transcendentalną, konstytucję  
- autor klarownie pisze o Husserlu, Heidegerze, Levinasie i Derridzie
- celem książki jest  wprowadzenie do lektury prac wybitnych fenomenologów i stosowania metody fenomenologicznej
- książka zawiera analizę krytyki fenomenologii i prezentuje założenia współczesnej fenomenologii umysłu  
- „głęboka kompetencja autora znajduje  swój wyraz w komunikatywności języka książki oraz jasności i precyzji jej wywodu” (z recenzji prof. Andrzeja Gniazdowskiego)

Marcin Waligóra – adiunkt w Zakładzie Filozofii i Bioetyki, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się fenomenologią i etyką biomedycznych badań naukowych. 

Spis treści

Wprowadzenie 

Rozdział 1

Przeżycia, słowa i rzeczy. Zurück zu den Sachen Selbst! 

1.1. Fenomenologia przed obiektywizmem

1.2. Poznanie jako synteza wypełnienia 1 

1.3. Poznanie jako synteza wypełnienia 2 

1.4. Naoczność kategorialna

Rozdział 2

Warsztat fenomenologiczny. Klasyczne narzędzia 

2.1. Analiza intencjonalna

2.2. Poznanie eidetyczne 

2.3. Branie w nawias: epoche i redukcja

transcendentalna (fenomenologiczna)

2.3.1. Droga kartezjańska

2.3.2. Droga przez ontologie

2.3.3. Droga przez psychologię

2.3.4. Redukcja w języku realizmu

2.3.5. Redukcja w języku transcendentalizmu 

2.4. Redukcja primordialna. Redukcja do sfery „tego,

co własne” (Eigenheitssphäre) 

2.5. Konstytucja

2.6. Fenomenologia generatywna i Lebenswelt 

2.7. Badanie zawartości idei

Rozdział 3

Projekt fenomenologiczny Martina Heideggera

3.1. Fenomenologia i częściowe odkrywanie 

3.2. Elementy warsztatu fenomenologii

archeologicznej 

3.3. Bezzałożeniowość, bezpośredniość i oczywistość 

3.4. Warunek możliwości doświadczenia:

bycie-w-świecie 

3.5. Bycie-w-świecie, epoche i redukcja 

3.6. Ontyczne (ontisch) i ontologiczne (ontologisch) 

3.7. Wachlarz relacji, sposoby bycia 

3.8. Źródłowe relacje udostępniające.

„Otwartość” i doświadczenie 

3.8.1. Befindlichkeit i nastroje. „Że jest” 

3.8.2. Rozumienie. „Jako co?” 

3.8.3. Mowa (Rede). „O czym?” 

3.9. „Coś, co nam się ukazuje, przez to, że się nam wymyka” 

3.10. Heideggerowska próba ugruntowania fenomenologii 

3.11. Bezpośrednia dyskusja z Husserlem. Dwa projekty 

3.12. Fenomenologia według Heideggera 

Rozdział 4

Emmanuel Levinas i granice fenomenologii 

4.1. Fenomenologiczny projekt Husserla

w interpretacji Levinasa 

4.2. Zarzuty wobec fenomenologicznego

programu Heideggera 

4.3. Husserl i Heidegger jako typowi myśliciele Zachodu

4.4. Wtórne i pierwotne 

4.4.1. Poznanie i rozmowa 

4.4.2. Metafizyka i ontologia

4.4.3. Rozkoszowanie się (jouissance) i reprezentacja 

4.4.4. Antyfenomen – twarz 

4.4.5. Mówienie (dire) i Powiedziane (dit) 

4.5. Fenomenologia, doświadczenia źródłowe, epifania 

Rozdział 5

Dekonstrukcja fenomenologii. Jacques Derrida 

5.1. Derrida i iluzja źródłowości 

5.2. Fenomenologia i język 

5.3. Fenomenologia i obecność 

5.4. Pierwotne (primitive) a źródłowe (oryginaire).

Kontaminacja

5.5. Dyskusja z Heideggerem

5.6. Źródłowy ślad 

5.7. Źródłowość i wyczerpanie 

Rozdział 6

Fenomenologia dziś 

6.1. Inspiracje późnohusserlowskie,

inspiracje heideggerowskie 

6.2. Fenomenologia umysłu i neurofenomenologia 

Zakończenie 

Bibliografia 

Nota bibliograficzna 

Indeks