Praca należy do kanonu prac historycznych, poświęconych dziejom Rzeczypospolitej szlacheckiej. W obszernym studium komparatystycznym fenomen polskiego liberum veto przedstawiono na szerokim tle porównawczym – Anglii, Francji, Niemiec, Węgier, Czech i krajów skandynawskich; omówiono genezę, rozkwit i upadek instytucji prawnej liberum veto. To także jedna z prób odpowiedzi na pytanie o specyfikę polskiego parlamentaryzmu od XV do XVIII wieku oraz wpływu przemian ustrojowych i społeczno-obyczajowych na upadek państwa. Pozycja ważna dla badaczy dziejów Polski oraz dla studentów historii, zarówno studiów magisterskich, jak i doktorskich.
Władysław Konopczyński (1880-1952) – należy do najwybitniejszych i najpłodniejszych polskich historyków (pełne wydanie jego dzieł obejmowałoby ok. 50 tomów). Zajmował się głównie historią Polski XVIII wieku oraz problematyką prawno-ustrojową Rzeczypospolitej.
Pisałem te książkę dla ludzi myślących i pragnących myśleć. Przy tym dla ludzi, którzy nie boja sie patrzeć w oczy prawdzie historycznej, chociażby najsmutniejszej. Ktokolwiek więc uważa historię za romans uzasadniony źródłowo, kto szuka w niej tylko podniety dla swej wyobraźni bez pogłębienia rozumowego, ten niech poświęci swoje "niepróżnujące próżnowanie" innej lekturze. (...)
Pisałem bez żadnej tendencji politycznej ani społeczej. Temat jest zbyt poważny, by się godziło zniekształcić go i wyzyskiwać dla powszednich celów publicystycznych. Czasy naze są też poważne i wymagają trzeźwego porachunku z przeszłością. Za dni apuchtinowskich w Królestwie, w chwilach największego ucisku i depresji, trzeba było przede wszystkim zwalczać w sobie przesadny pesymizm, pielęgnować w sercu polskim cześć dla tradycji narodowych. ten cel wysokim stopniu osiągnięto. Dziś chodzi o co innego, chodzi o mądrą budowę państwa. Budowniczym nowej Polski przystoi pogląd na dzieje surowy a sprawiedliwy, ścisły a nieubłagany, taki właśnie pogląd, jaki przyswiecał epoce Sejmu Czteroletniego i Księstwa Warszawskiego. Osiągnąć i zachować ten krytyczny punkt widzenia, było jedyną z góry powziętą dąznością autora.
SPIS TEŚCI
WSTĘP
Kwestia stosunku jednostki do zgromadzenia w dawnej Polsce
PRAWO WIĘKSZOŚCI NA ZACHODZIE
I.
Jeden rozwój prawa większości czy szereg rozwojów?
II.
Anglia
III.
Francja
IV.
Niemcy
V.
Związki państwowe
VI.
Dania
VII.
Wspólne tło rozwoju prawa większości
LIBERUM VETO W POLSCE
Część I. Geneza
I.
Samorzutność rozwoju polskiego parlamentaryzmu
II.
Partyjność wyznaniowa za Zygmunta Augusta
III.
Pierwsze wstrządnienia podczas bezkrólewi
IV.
Sejm wzorem dla sejmików
V.
Głosy publicystów przeciwko zasadzie jednomyślności
VI.
O chorobie sejmowej
Część II. Rozkwit
I.
Kto zakasuje Sicińskiego?
II.
Czy liberum veto miało podstawę w prawie pisanym?
III.
Jak wyglądało veto w praktyce?
IV.
Uwagi syntetyczne
Część III. Upadek
I.
Od złotej wolności do wolności nowoczesnej.
II.
Linia graniczna miedzy planami reformy w wieku XVII i XVIII.
III.
Veto i prawo większości w świetle literatury politycznej czasów saskich
IV.
Walka o reformę sejmową za Stanisława Augusta
ZAŁĄCZNIKI
1. Manifest Litwinów przeciwko sejmowi r. 1590
2. Sposób prowadzenia i konkludowania sejmów (1632)
3. Projekt reformy sejmu i senatu przybocznego, omawiany na konwokacji r. 1660
4. Ordination sejmu elecionis, także i sejmów ordynaryjnych, jakoteż i sejmików (1734-5)
5. Projekt o poprawie praw (1749)
B5, twarda oprawa, 400 stron
cena detaliczna: 42.00
Władysław Konopczyński
Władysław Konopczyński (1880-1952) – należy do najwybitniejszych i najpłodniejszych polskich historyków (pełne wydanie jego dzieł obejmowałoby ok. 50 tomów). Zajmował się głównie historią Polski XVIII wieku oraz problematyką prawno-ustrojową Rzeczypospolitej.
