Boris Souvarine, a właściwie Boris Konstantynowicz Lifszyc (Бори́с Константи́нович Ли́фшиц), urodzony w roku 1895 na Ukrainie, w wieku dwóch lat wyemigrował wraz ze swoją rodziną pochodzenia żydowskiego do Francji. Socjalista francuski w okresie I wojny światowej, korespondent paryski dziennika „Nowaja Żizn” (publikowanego przez Maksyma Gorkiego w Piotrogrodzie), jeden z założycieli partii komunistycznej we Francji, następnie jeden z sekretarzy III Międzynarodówki. W tym charakterze współpracował z Leninem, Trockim, Zinowiewem, Bucharinem, Radkiem, Rakowskim, Klarą Zetkin, Gramscim, Bordigą i innymi, zanim został wykluczony z tej organizacji za „niezdyscyplinowanie”. Następnie był korespondentem paryskim Instytutu Marksa–Engelsa pod kierownictwem Dawida Riazanowa, którego był przyjacielem. Wykluczony z tego Instytutu, został korespondentem Instytutu Historii Społecznej w Amsterdamie. Współpracownik wydawnictwa „Encyclopaedia Britannica” oraz „Encyclopaedia of the Social Sciences”. Założyciel i dyrektor czasopism „La Critique Sociale”, a następnie „Contrat Social”. Zmarł w Paryżu w 1984 roku.