„Rozprawa Michała Bandury to rezultat bardzo dobrej znajomości nie tylko samej twórczości Mariana Pankowskiego, ale też jej dotychczasowej krytycznej recepcji. Jest nadto świadectwem rozległej erudycji w zakresie teorii i historii literatury oraz dowodem wnikliwości analityczno-interpretacyjnej, jak również samodzielnie wypracowanych i ciekawie argumentacyjnie wyłożonych koncepcji metodyczno-typologicznego rozumienia idiomatycznych cech tego pisarstwa. Przede wszystkim zaś jest starannie przemyślaną i wykonaną monografią problemową form (i wariantów)
językowo-literackiej reprezentacji, w których artykułowały się figury podmiotu oraz postaci rzeczywistości, nadające specyficzne rysy twórczości prozatorskiej Mariana Pankowskiego – jednego z najbardziej oryginalnych polskich pisarzy XX wieku”.
Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Nycza
SPIS TREŚCI
Wykaz skrótów bibliograficznych
Wstęp
1. Krytycy i Pankowski
2. Pankowski i nowoczesność
3. Nowoczesność i reprezentacja
4. Reprezentacja i retoryczność
5. Przygody mowy
I. Tropy „ja”
1. „Ja, podejrzany narrator”. Mariana Pankowskiego gry z autobiografią
2. Ideologie autobiografii
3. „Langage albo śmierć”. Droga do prozy
4. Okres wczesny I: „poezja – z mowy” i „ja” ukryte
5. Okres wczesny II: „ja” rozpołowione
6. Okres dojrzały: „ja” wywyższone, „ja” zredukowane
7. Okres senioralny: „ja” zwrócone ku przeszłości
8. „Lisia dialektyka” autobiografii
II. Tropy reprezentacji
1. Rzeczywistość powieściowa i jej „siostra pierworodna”. Mariana Pankowskiego ideologie reprezentacji
2. Od „produktu naturalnego” do „od-łatwienia”. Metonimia i metafora
3. „Klatka na światło”. Alegoria
4. „Nieprawdopodobieństwo, które się zdarzyło”. Syllepsis
5. Ruch tropów
6. Tropy i czas
7. Ironia nowoczesna
8. „Żywe słowa”. Opowiadać mimo wszystko
Zakończenie
Podziękowania
Nota bibliograficzna
Bibliografia
Summary
Indeks nazwisk
